FESTIVAL DOLANAN TRADISIONAL
Oleh: Elda Dora Octavia
Jam enem esuk Ahmad lan Rina wis sarapan. Dina iki bocah loro budhal luwih esuk. Ahmad lan Rina arep melu festival dolanan tradisional ing alun alun kabupaten. Ahmad lomba egrang, Rina melu dhakon lan gobag sodor.
"Jam pira mengko budhale?" pandangune ibu.
"Jam setengah pitu, Buk. Mangke rombongan saking sekolahan," wangsulane Rina." Ahmad wis terampil ta egarangan?" Pak Wibawa, bapake urun pandangu
Woo... inggih sampun ta, Pak. Yen latihan kula mesthi menang lo, Pak, "
He..he..he… ya syukur. Nanging ora pareng ngremehake liyan lo ya. Sapa wae mungsuhe, sing penting main sing apik, sing sportif. Menang kalah iku ketemu mburi. Sing penting tambah pengalaman, tambah konco, le."
"Inggih Pak. Donga pengestunipun, mugi-mugi kula juwara."
Dolanan tradisional sak iki dilestarekake lo, Pak." Sumambunge ibune Ahmad.
"Iya, sebab pancen akeh gunane. Bocah dadi guyub rukun, dolanan berbarengan tanpo rasa serik lan tukaran sebab ana tata atu rane."
Kula nggih tambah sehat lo Pak. Nedha kula dados kathah sebab dolanan egrang niku saged keringetan." Kandhane Ahmad.
Kabeh melu ngguyu karo nyawang Ahmad seng lemu iku.
Bocah loro katon seneng banget. Dina iki alun-alun bakal rame. Ahmad lan Rina bakal weruh lan melu dolanan yoyo, gangsingan, gobag sodor, engklek, dhakon, bentengan, egrang, lan liya-liyane.
Nalika pandom jam nuduhake jam 06:20 menit, Rina lan Ahmad banjur pamitan.
"Ati-ati ya nak." Ngendikane ibu nampani salime bocah loro.
“Assalamu ‘alaikum..."
"Wa 'alaikum salam..."
Kanthi ati bungah lelorone budhal sekolah. Sabanjure mengko saka sekolahan menyang alun-alun kabupaten, melu festival dolanan tradisional.
